NOT ETTİKLERİM

GÜMRÜKÇÜLERİN EVİ
 
Sen anımsıyorsun gümrükçülerin evini
Uçurumun kayalık tepesinde
Umutsuz beklemekte seni
Düşüncelerinin sürü sürü girip
Huzursuz kala kaldığı geceden beri

Lodos dövüyor yıllardır eski duvarları
Gülüşünün yankısı şen değil artık;
Şaşkın pusula dönüyor körlemesine
Zarların da hesabı tutmuyor artık

Sen anımsıyorsun; bir başka zaman karıştırıyor
belleğini; ip sarılıyor yumağa
Yine de tutuyorum ucunu ipin; ama uzaklaşıyor
O dev çatıdaki isli rüzgârgülü
acımasızca dönüyor

Tutuyorum ucunu ipin; ama sen yalnızsın
Soluk almıyorsun burada, bu karanlıkta
Ah! uzaklaşan ufuklarda yanıp sönüyor
tek tük tanker ışıkları!

Geçit burada mı? (uğulduyor dalga hala dimdik inen sarp kayada...)
Sen anımsıyorsun benim o akşamdan kalma evimi.
Bense bilmiyorum kimin kalıp kimin gittiğini


EUGNIO MONTALE




Not: Eşinin kaybından sonra yaşadığı derin acıyı anlatıyor.