NOT ETTİKLERİM

KAYBEDİLENLER

Birgün insan virgülü kaybetti; o zaman zor cümlelerden korkar oldu ve basit ifadeler kullanmaya başladı.

Cümleler basitleşince, düşünceler de basitleşti.

Bir başka gün ise nidâ işaretlerini kaybetti.

Alçak bir sesle ve ses tonunu değiştirmeden konuşmaya başladı. Artık ne bir şeye kızıyor ne de bir şeye seviniyordu. Üstelik hiçbir şey, onda en ufak bir heyecan uyandırmıyordu.

Bir süre sonra, soru işaretlerini kaybetti ve soru sormaz oldu. Hiçbir şey, ama hiçbir şey onu ilgilendirmiyordu... Ne kâinat, ne dünya, ne de kendisi umrundaydı.

Birkaç sene sonra iki nokta üst üste işaretlerini kaybetti ve davranış sebeplerini, düşüncelerini açıklamaktan vazgeçti.

Ömrünün sonuna doğru elinde yalnız tırnak işaretleri kalmıştı.
Kendine has tek düşüncesi yoktu, yalnız başkalarının düşüncelerini tekrarlıyordu.

Son noktaya gelindiğinde, DÜŞÜNMEYİ ve OKUMAYI unutmuş vaziyetteydi.