- RUHTA ERDEM IŞIĞI BELİRİNCE, DOSTLUK OLUŞUR.
- Doğruluk, dürüstlük, hakseverlik ve cömertlikleriyle beğenilecek bir davranış ve yaşam yolu tutan, her türlü açgözlülük, şehvet ve küstahlıktan uzak, direngen kimselere iyi insanlar diyebiliriz.
- Üzüntüden kaçarsak, erdemden de kaçmalıyız.
İyilik, kötülükten,
Ilımlılık, tutkudan,
Gözüpeklik, alçaklıktan,
nefret eder.
Bu yüzden,
Haksızlığın, doğruları,
Alçaklığın, yiğitleri,
Zevk düşkünlüklerinin ise, ölçülü kimseleri en çok kaygılandırdığını görebilirsiniz.
O durumda, iyi şeyler için sevinmek, kötülükler için acı duymak, dengeli bir ruh özelliğidir.
Bilge acı duyuyorsa, kesin olarak da duyar, yok her türlü insanca duygunun onun ruhundan koparıldığını düşünürsek, o başka!
Biraz üzülmemek için, dostluğu yaşamdan büsbütün kaldırmak neden?
Ruhta eylem olmazsa, insanla hayvan arasında demiyorum ama insanla ağaç kütüğü, kaya ya da bu gibi bir eşya arasında ne ayırım kalır?
Çünkü kendisinin sert, hem de demir gibi sert olmasını isteyenlerin sözlerini dinlemeyen erdem, aslında birçok işte olduğu gibi, özellikle dostlukta yumuşaktır ve işlenebilir.
Öyle ki, dostun mutlu günlerinde sanki genişler, kara günlerinde sıkışır.
Bu yüzden dost için duyulacak kaygı, dostluğu yaşamdan kaldıracak denli büyük değildir.
Aynı biçimde kimi sıkıntı ve üzüntüler doğurabilir diye erdemden vazgeçebilecek de değildir.
CİCERO
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder