20 Haziran 2011 Pazartesi

NOT ETTİKLERİM

AHLÂK VE POLİTİKA

  • Sevdiğimiz bir yüksek düzen var. Yüreklerde ve vicdanlarda egemendir. Bir başka düzen de var kanlı, orada insan kendini yadsır ve gücünü kinden alır.
  • Toplum düzeni içinde bu denge, değişmez şey yönetenle, yönetilen arasındaki dengedir.
  • Anlaşma dediğimiz de, yüksek bir ilke adına yapılır. Bu ilke bizim için doğruluktur.
  • Doğruluk olmayan yerde düzen olmaz. Ulusların en yüksek düzeni, onların mutluluğuna bağlıdır.
  • Kimse, kendi dilediğini zorla kabul ettirmek için, düzen gerektiğini ileri süremez.
  • Doğruluğu besleyen düzen değildir. Düzeni ortaya koyan, gün ışığına çıkaran doğruluktur.
  • O düzen ki, kendi kendisiyle ve yazgısıyla barışmış bir ulus içinde, herkesin iş ve dinlenme payı olsun. İşçi küsmeden ve gözü başkalarında kalmadan çalışsın. Sanatçı, insanlığın dertleriyle içi burkulmadan yaratsın ve herkes, yüreğinin sessizliği içinde kendi durumu üstüne düşünebilsin.
  • Biz bu zorbalıklar, gürültüler dünyasını sevmiyoruz. İçimiz onu sevecek kadar bozuk değil.
  • Böylesi bir dünyada en iyi yanımız, umutsuz bir savaşta yıpranıyor.
  • Bir düzen var ki, biz onu istemiyoruz. Çünkü, bu düzen, bizim aradan çıkmamızı ve insanoğlunun, umudunu kesmesini gerektiriyor.


ALBERT CAMUS

Ahlâk Ve POLİTİKA III

Hiç yorum yok: