NOT ETTİKLERİM

• İnsanlar gösterdiğiniz nedenlere, içtenliğinize ve acılarınızın ağırlığına ancak siz öldüğünüzde inanırlar.

• Bir kız, iki dirhem bir çekirdek giyinmiş bir oğlanla evlenmesine engel olan babasına "bunu ödeyeceksin!" diyordu. Kız kendini öldürür. Ama babası hiç de bir şey ödemedi. Adam balık avlamayı çok seviyordu. Üç pazar sonra yeniden ırmağa dönüyordu. "unutmak için" diyordu buna. Hesap doğruydu. Unuttu.

• Bir suçluya, hatasının doğasından ya da karakterinden değil, talihsiz koşullardan ileri geldiğini söylerseniz, size derinden minnet duyar.

• Biz kendimizden iyi olanlara nadir olarak bel bağlarız. Daha çok onların toplumundan kaçarız. Tersine, çoğu zaman kendimize benzeyen ve zayıf yanımızı paylaşan kimselere açarız içimizi. Demek ki, kendimizi düzeltmeyi ya da iyileştirmeyi istemeyiz.
  

• Kendi üzerimde uzun araştırmalardan sonra insanın yaratılışındaki o derin çift yönlülüğü gün ışığına çıkardım. O zaman, belleğimi kaza kaza,

Alçak gönüllülüğüm, parlamama.

Küçülmenin, yenmeme.

Erdemin, ezmeme yardım ettiğini anladım.

• Tüm insanlar hakkınızda iyi konuştu mu, vay halinize!

• Uyku bir düşüş, uyanıklık bir çömelmeydi.

• Hiç kimsenin masum olduğunu kesinlikle söyleyemeyiz. Oysa herkesin suçlu olduğunu kesinlikle onaylayabiliriz. Her insan başkalarının suçuna tanıklık eder.

• Çevremden birisi insanları üç kategoriye ayırırdı:

Yalan söylemeye mecbur kalmaktansa hiçbir şey gizlememeyi yeğleyenler.

Hiçbir şey gizlememektense yalan söylemeyi yeğleyenler.

Aynı zamanda hem yalanı, hem de gizi sevenler.

• Bazen bir şeyin içyüzü, yalan söyleyeni doğru söyleyenden daha iyi belli eder kendini. Doğru ışık kör eder. Yalansa, tersine, her nesneyi değerlendiren güzel bir alacakaranlıktır.

• Her özgürlüğün ucunda bir yargı vardır; İşte özgürlüğün son derece ağır bir yük olması bundandır.

• Başkaları hakkında verdiğiniz hüküm, dosdoğru gelip, kendi yüzünüze çarpar ve orada bazı yaralar açar sonunda.

ALBERT CAMUS


Not: DÜŞÜŞ adlı eserinden, derlemiş olduğum alıntılar.