Söylencelerin kendi yaşamları yoktur. Onlara bizim can ve kan vermemizi beklerler. Yeryüzünde onların çağrısına bir tek insan karşılık verdi mi, özlerini taptaze sunarlar bize.
Bizim işimiz bu özü korumak ve yeniden dirilmesi için, ölüm uykusuna dalmamasını sağlamaktır.
Bugünün insanını kurtarmanın olanaksız olduğunu düşünüyorum kimi zaman, ama, bu insanoğulları ruhça ve bedence kurtarılabilir hala. Onlara mutluluk ve güzellik yollarını açabiliriz.
Güzelliksiz ve özgürlüksüz yaşamaya razı olursak, Prometheus söylencesi bize, insanın ancak bir zaman için paramparça edilebileceğini, insanın tümüne yararlı olmadıkça, hiçbir şeye yararlı olamayacağını bize anımsatır.
İnsan ekmek ve çalı istiyorsa ve eğer ekmeğin daha zorunlu olduğu doğru ise, çalının anısını korumayı öğrenelim.
Prometheus insanları, zor işlerini duraksamadan, toprağa ve durmadan biten ota, bir yanlarıyla bağlı kalacaklardır.
ALBERT CAMUS
(Prometheus Cehennemi)
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder