27 Mart 2010 Cumartesi

ÖNERİ

Üç kuşak BÜYÜKDERE'li olmaktan gurur duyduğum ve aynı zamanda, tüm İstanbul gibi ne yazık ki çocukluğumuza ait anıların yaşandığı yerlerin, her geçen gün yok olmasına üzülürken, Büyükdere'de kitapçıda, Sayın HİKMET ÖZİŞ tarafından belgesel anı şeklinde yazılmış ve tüm gelirinin, eğitime katkı amaçlı bağışlanmış, SON İSKELE BÜYÜKDERE başlıklı kitabı görünce, çok sevindim. Okumaya başladığımdan andan itibaren, kalbim yerinden çıkacakmış gibi heycanlanıyorum. Düşünebiliyormusunuz, çocukluğunuza ait herşey gözünüzün önünde canlanıyor. BÜYÜKDERE'min şimdiki, mahsun, kırgın hırpalanmış sokaklarında, yaşanmış hayat hikayeleri ile karşılaştım bu kitapta. Sizlerin huzurunda kendisiyle tanışma dileğimle, Sayın HİKMET ÖZİŞ beyefendiye teşekkür ederim. Büyükdere'de yaşamış veya yolu bir şekilde Büyükdere ile kesişmiş herkese okumalarını tavsiye ederim. Kitabın önsözündeki bu şiir, kitabı size daha iyi anlatacaktır.

GÜN SONU KONUŞMASI

Hep yaşadığımı hatırlatıyorum kendime,
Diyorum ki işin acele.
Bir gün ne el kalacak tutmak için
Ne yürümek için bacak.
Ne bulutların seyri
Ne de bir hatıra dünyamızdan;
Çünkü hatıralar kuşlar gibi
Dal ister konacak.
Bir gün yaslanmak istersen pencereye
Diz çökmek istersen nafile
İş işten geçmiş olacak........

OKTAY RIFAT

Hiç yorum yok: